İki ateş arasıydı kalbim.
Bir tarafta sen, bir tarafta diğerleri.
Hangi tarafı seçersem seçeyim sonu ateş.
Ama karar doğru olmalı.
Bir kıvılcımla yanmak var, bir de alevle.
“Ateş ateştir. Büyüğü küçüğü olmaz.” deme.
İkisi de ateştir ama birinin hasarı küçük, birinin ki büyük olur.
İkisi de canını acıtır ama biri dokunur, biri yakar.
Birini silersin geçer, biri yanık kokar.
Tıpkı, senin ölmeden leş koktuğun gibi.
Biri seni yakar diğeri beni sarar.
Ben küçük oynadım oyunu sen büyük.
Bu yüzden beni saran kıvılcım, seni yakan alev.
Diğerlerine gelince.
Onlar benim sözde kardeşlerim.
Fazla konuşmaya hacet yok onlar hakkında.
Sen şimdi nasıl leşsen gözümde, onların her biri de kalleş değerinde.
Velhasılıkelam; ne bir çözüme varabildim ne de bir seçim yapabildim.
Ateşle oynamaya devam edeceğim.
Gün gelir benim onu canlandırdığım gibi o da beni alevlendirir.
Belli mi olur belki de o gün çabuk gelir.

Aysun ÖZER