Masumduk küçücüktük
Sade,mutlu,renkli hayaller kurduk
ne dert ne tasa , ne yalan ne entrika
Sadece düşünce canımız yanardı,dizimiz kanayınca
Resimlere mutluluğu sığdırabilirdik
Kendi masal diyarımızda yaşardık
Dağları pembe,gökyüzünü turuncu, güneşi mavi boyardık
Gökkuşağının Üzerinden kayardım ben rüyalarımda
Bana dağlar pembe,gökyüzü turuncu olur mu hiç derlerdi
Çocuktum ama bilirdim dağların yeşil gökyüzünün mavi olduğunu
Sadece hayallerimi çizerdim,ama anlatamadım onlara
Beni aptal sandılar hep
Bense inadına pembe boyadım dağları
Şirinlerin evinden çizdim kendime
O zamanlar tek kötüyü gargamel bilirdim
Ama şimdi o kadar çok gargamel var ki sayamıyorum bile..
Süpürgeli cadılar görüyorum etrafımda,
evet evet görüyorum..
ahh, şizofren yaptı bu dünya beni
Aklımda hepsinin sonunu pamuk prensese elmayı yediren kötü cadı gibi uçurumdan attım onları
Hayallerimde cinderella 12’den sonra külkedisine dönüşmezdi
Kibritçi kız soğuktan ölmezdi ben kurtarırdım onu yine hayallerimde
Hep bi hayal dünyam vardı benim
Yıktırmadım onu hiçbirzaman
Şuan 18 yaşındayım ve hala bi hayal dünyam var,
Yine karışanlar eksik değil tabi..
Ama ben yine inadına büyük hayallerin içindeyim.
Hala dağları pembe gökyüzünü turuncu boyuyorum
Ne zaman ki dağları yeşil,gökyüzünü mavi,güneşi sarı boyarsam
Ve ne zaman gökkuşağının üstünden kaymayı,bulutların üzerinde uyumayı hayal etmeyi bırakırsam,
ve ve vee ne zaman insanlara inanma hatasına bir kez daha düşersem,
İşte o zaman ben aptalım diyebilirim..