1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1053
Okunma
Ömrümde bir meltem esip geçti
En güzel günler meğer sonsuz değilmiş,
İçimi ısıtan rüzgârın yönü değişti
Meltemlerden, hafif rüzgârlardan
Fırtınalara hatta hortumlara doğru yol aldı.
Rüzgâr önünde bir o yana bir bu yana savrulan yaprak misali
Daha bir savunmasız kaldım bu hayatta
Direnecek gücüm yok, Tanrım al beni kollarına...
Feryatlarım çığlıklarım veryansın
Takatim son damlasında
Dertler, tasalar, gamlar, kederler
Bendeki zincirlerini, prangalarını salsın.
Ya ben ben olayım özgürce,
Ya da ben ben olmaktan çıkmadan önce
Can vereyim sükûnet ile…
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz