Ömrümün son demindeyim
Bacaklarım…
Artık bedenimi tutmaz oldular
Bedenim…
Kafamı taşımaz hale geldi.
Binlerce kilometre yol almış,
Savaştan çıkmış,
Yorgun savaşçı gibiyim…


Ben hayatım boyunca
Mevsimin dört halini,
Dört ayrı yerde yaşadım
Sahra’ da soğuk geceler geçirdim
Kum fırtınaları eşliğinde…
Hal şu ki gündüzlerim çok farklıydı
Güneşten parlayan kum taneleri
Kızgın kor misali…
Bu kez sıcaktan yürüyemez oldum.



Mevsimin dört halini,
Dört ayrı yerde yaşadım.
Bahar aylarında çocuklar gibi
Avustralya steplerinde koştum,
Kendimi bir film yıldızı zannederek…
Lakin akıbet filmlerdekine benzemedi,
Benim bir mutlu sonum olmadı…



Mevsimin dört halini,
Dört ayrı yerde yaşadım.
Yaz oldu diyar diyar dolaştım sahil kentlerini
O koyların parıldayan sularında
Bedenimin her zerresi
Tadına vardı her su tanesinin
Her bir farklı koyun kumsalında
Hep aynı güneşle yandım ben



Mevsimin dört halini,
Dört ayrı yerde yaşadım.
Kış olduğunda ise,
Soğuk denince akla gelen
İlk yere gittim, Rusya…
Saint Petersburg caddelerinde tur attım bir başına
Sokak aralarında ve göl üzerinde kayan
O masum çocukları izledim,
Çocukluğumu hatırladım…
Kar kıyamet içinde,
Köyümün yaylalarında ırgatlık yaptığımı
Ve o küçücük bedenimle kocaman hayvanları
Yönettiğimi hatırladım…
Ben çocuk olamamıştım, hüzünlendim.



Ben her mevsim,
Hüznü bir unutup bir yaşadım.
Hayatımın her anında acıyı hissettim.
Yalnız tek bir zaman vardı,
Sadece bir vakit… Ben o vakit mutluydum,
Ben seher vaktinde gözleri ışıl ışıl bir çocuktum.
Her seherde sen uzaklardan bir yel gibi
Yüreğime geldin, sıcaklığını hissettirdin,
Sen Seheryeliydin.
Dört mevsim, dört yer hepsi gelip geçti,
Bir sen kaldın Seheryeli bir sen…