Yetim ve öksüz gibiyim sensiz!
Annesiz bir bebek gibi;
İşte aynı böyleyim sensiz!
Sudan çıkmış binlerce balığın çırpınışlarını düşün,
Yüreğim böyle nefessiz
Sensiz, bedenim cansız,
Ruhum sahipsiz!
Ve şimdi dünyam bir kuyu; karanlık ve dipsiz!
Korkunç bir girdabın içindeyim sensiz.
Sanki herşey bomboş ve anlamsız...
İğneler batıyor yüreğime,
Canım yanıyor alabildiğince,
Işığımdın;
Yıldızsız geceyim sensiz.
Üşüyorum bu zifiri karanlıkta,
Dünya beni korkutuyor sensiz!
Herşeyim sendin, hiçmiyim şimdi!
Hangi lanetti bizi bizden alan bilinmez
Ama kadere isyanlardayım sensiz!
Çok sevdi seni bu yürek,
Şimdi sevgisiz bir çocuğum sensiz...
Biçareyim ve umutsuz...
Umutsuz kaldım sensiz!
Sadece nefes almak değilse yaşamak,
Ben buralarda öldüm sensiz!
Sanki hiç yaşamadım senden önce,
Sanki doğuştan parçamdın benim
Bir seni biliyorum,
Hafızam herşeyi sildi sensiz!
Amaçsız... Mutsuz... Huzursuz...
Aç ve yoksul...
Dev bir yürek
Yokluğunda çürüdü sensiz!
Sanki alkolik oldum
Gecemle günüm karışık sensiz...
Geçmişim silindi
Geleceğim sanki yok sensiz!
Tanrı’ya canıma al desem kaç yazar,
ölüm sensiz
Yaşamak sensiz!
Söyle şimdi nasıl yaşar bu yürek nefessiz!

FATOLİNKA