Bir memleket düşünün,her tarafı kırık dökük,
Ölüm kalım savaşlarından çıkmış darmadağın.
Bir millet düşünün,yenik, yılgın,içine çökük,
Tüm benliğini kaybetmiş, en gerisinde çağın.

Şarktan garba tüm siperleri yırtılıp yarılmış,
Hapsedilmiş çöken kara bulutların pusuna.
Düşman ağıyla her tarafı çepeçevre sarılmış,
El değmiş mabedine göz dikilmiş namusuna.

Bir millet düşünün ki dizlerinde yok mecal,
Çıkabilmek için uçurumdan bir daha düze.
Bir memleket düşünün ki kurtuluşu bir hayal,
Tarihe gömülecek bir yok oluşla yüz yüze.

Herkes kendi derdinde çekilip çıkmış aradan,
Bir gel gör ki tarihi ağlatacak halde vatan.
İnananların yardımcısı o yüce YARADAN,
Bu kara günde gönderdi bir inanmış komutan.

O büyük komutan bir şanlı ırkın zürriyeti,
Bakışlarındaki inançla bir memleket coştu.
Bir millet onun gözlerinde gördü hürriyeti,
Tekbir işaretiyle yüz binler ölüme koştu.

Kelimeler aciz cümlelerde kifayet etmez,
Aradım insanlık tarihinde, yok bir emsali.
Geçmiş ve gelecek aciz,zamanın gücü yetmez,
Tarih yazamaz, anlatamaz MUSTAFA KEMAL’i.

HÜSEYİN KELEŞ