Zamanın kıvrımlarında dolaşırken hayat
coşkusunu bırakır damla damla…
Her damlasına bir ağıt yaktığım
hayat akar göz pınarlarımdan…




Ellerin
güneşin sıcaklığına, ay’ın şavkına dokunur.
Dokunuşların med ceziri doğurur;
asarsın med cezire, masmavi düşlerimizi…




Düşlerimiz bulutların üzerine devrilir,
bulutlar kararır…
Zifiri karanlığı aralayan bir şimşek çakımıdır gözlerin
Gözlerinde; mıh gibi çakılır, kalırım…




Mutsuzluğunun gölgesinde bir nefestim sana…




Sen, anason kokularına gizlediğin yalnızlığınla,
ben, bıçak sırtlarından kalma yaralarımla;
Türküler yakıp, şiirler okuyacaktık kavuşmalarımıza…




O, öksüz yalnızlığını, bırakıp da gittin omuzlarıma!




Parmaklarında ayrılık diz çöktü!
Mutsuzlukla koyun koyuna;
şimdi, bir nefeslik aşktı geriye kalan…




Çeksen bir solukluk ömrün kalır,
çekmesen aklını aşk alır;
cennetin de, cehennemin de kapısı aşkla çalınır…




Araf’tayız….






Nurşen Yıldız Grezyk