6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1927
Okunma
kurgulara tutsak yaşamı
tükenmeyen kalemimden damıtıyorum
kurgulu yaşamın başına aşk yazıyorum
yazarken , gururu baştan sona kırık hayatlarımızdan atıyorum
kırılan temel taşlar oturuyor yerine, ürküyorum…
intikamını almadı şiirin hiçbir hecesi
kazıdım maziyi defterimin her karesine
ve şimdi o anılar ki nostalji fırtınasında birer rakkase…
eşvâkın ruhumu damla damla kanatırken
g ö z l e r i m takılıyor kurumuş bir gül dalına…
Nurşen Yıldız Greszyk
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz