Tut ki demlendik zamanın bir yerinde
Tut ki dinlendik, bir basamağın üzerinde
Tut ki an ile anıları birleştirdik
Tut ki ansızın, İstanbul’un orta yerinde
Tut ki şimdi, buralardan tek tek yazıyorum, merdivendeki ayak izlerimize


Tut ki kaçırdık, uçan balonları ellerimizden
Tut ki koştuk, bir gece davulcunun peşinden
Tut ki yüzümüz, gözümüz yapış yapış, pamuk şekerlerinden
Tut ki iki bilet aldık ,yazlık bir sinemanın gişesinden
Tut ki şimdi, uzaklardan ebruli senaryolar çıkarıyorum, kese kağıtlarının içerisinden


Tut ki umutlar, kelebeklerin ömürlerine ömür katarmış
Tut ki hayaller, parmaklarında ki gölge oyunlarımızda saklanmış
Tut ki gözlerimiz, bir çakmağın tınısında tanışmış
Tut ki ben giderken, yağmur yağmış, şimşekler çakmış, mühürlü ayrılıklara
Tut ki şimdi, gençliğimizi ellerimle bırakıyorum, ay çiçeği tarlalarına...



Nurşen Yıldız Greszyk /13.04.2011