0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1096
Okunma
Loş bir sokakta yürüyorum boş adımlarla.
sırtımda eski bir kaban var, üşüyorum...
Beni karanlığın esaretine terk eden ,
Kurgularda yaşadığım gerçekler görüyorum.
hani o odun ateşinde ısınan çocukluğum,
hani beni sarıp sarmalayan ana kucağı,
nerede babamın nasır tutmuş elleri...
şimdilerde gök yüzünde yalnız bir uçurtmayım.
nereden estiğini bilmdiğim rügarların
kimsesiz çocuğuyum işte.
Dil mahkum kalınca suskunluğa.
Halimi anlatacak her yürekli sözcük
Geceyi delip geçen sesiz bir çığlık olup
Yükseliyor semaya.
Sönüyor ışıklar birer birer.
kıvrılıp uyuyor gölgeler
ve ben ağır ağır
bir mekan gezerken harebelerde
hala içimde yaşayan deli çocuk ;bilki
seni ilk günki heyecanla yaşıyorum.
