2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
892
Okunma
Bir fanusta dinleniyor vuslat güneşi
Herşey durmuş kan, kırmızısından utanıyor
Her sancılı uykuda bir hicran bestesi
Bilirim ki ölen öldüğünde sonsuza uyanıyor
Zaman dört nala koşan bir küheylan
Yaşamak için sakladığım ne varsa bugünde
Aşikar ediyorum düşlerimin ardından
Ki ben olmayayım diye her baktığında
Senin bende bulduğun benim yitiğimdir
Yıllar var ki koşuyorum peşinden derbeder
Mezar denen o toprak o taş beşiğimdir
Beni bilemezsin anlayamazsın ki sen
Basıp geçtiğin yollar son eşiğimdir...
Cevap Yaz