öyle bir haykırmak istiyorum ki bırakıp kendimi
boğazıma yumru olup takılmış ne varsa fırlasın karşı kıyıya
öfkesini kussun deniz kıyıları yalayarak
suratına vursun dalgaların kum kumul ne varsa savursun
bir haykırsam avaz avaz
süpürür mü insanlık içindeki yoksulluğu/yokluğu
süpürülür mü yoksullaştıran medeniyet kusmuğu bir haykırsam
kim umursar
kim
.....kimin
...........umurunda

duyulsun sesim/sessizliğim
dost düşman ne varsa duysun dökülsün taşları eteğimin
hatta çığırtkan kuşları da eşlik etmeli bu çığlığa
bu sessizlik canımı yakıyor canımdan can çekiyor bu sesler/sessizlikler
ağrıma gidiyor bu duyarsızlık bu umursamaz cümbüş
ağrıma gidiyor bu aymazlık bu utanmazlık bir haykırsam

bırakın kim ve ne olduğumu
dinimi/dinsizliğimi bana bırakın
tenimin rengini atın aklınızdan yaradılışa bakın desem
duyurabilirmiyim sesimi dağların zirvesine bir haykırsam
kim umursar
kim
......kimin
.............umurunda

bir volkan gibi patlasam her zerrem havaya suya karışsa
dinermi bir nebze içimin ızdırabı sönermi yangınlar
haykırabilsem yüzüne dünyanın ikiyüzlülüğünü
kalkar mı arsız perdesi ardamarı çatlamış insanlığın
gölgesinden sıyrılır mı yalnızlık
anlarmı sonra tok açın halinden
var- yok karışıp bütün olurmu
savaşlar durur mu

çocuklar siz salın yine de uçurtmalarınızı sonsuz maviliğe

cılız bir haykırış..... çoğalsa/k avaz avaz.....
anlatabirmiyiz
insanca yaşamanın
hak olduğunu



bir haykırsam
kim umursar



17.05.2012