ne kanaatkar kadındın sen öyle
kıt kanaat yaşadın da ömrünce
ne dertlendin ne de şikayet ettin birine

bir lokma ekmek bide hırkan
ağzından düşmeyen cigaran
tekmil derdin çocukların
bide sol yanını çalan adam
şugar kadındın vesselam

bal kaymak tutmazdı elin ama
baldan kaymaktan tatlıydı s/özün
yürekli kadındın yürekli de yaşadın
öyle yaşadın ki kuru gürültüye hiç pabuç komadın
afilli hayata rağbet ettiğini hiç gören olmadı
helal lokması olmayanı adam sıfatına sokmadın
lakin afilli yüreği asla teğet geçmedin

seni nasıl anlatsam
adın gibiydin hani insanın ender olanından

ne ganiydi
sendeki yürek öyle
tabiri caiz ise
mangal gibiydi şöyle
oysa topu topu
bir karış boy vardı sende
lokmanı paylaşırdın topalla körle
eyvallahın yoktu hiç kimseye
tekmil derdin çocukların
bir de sol yanını çalan adam
şugar kadındın vesselam

ne acelesi vardı bilmem
herşeyi böylesi severken geçip gitmek
yakıştı mı vedasız lafsız sözsüz bu diyardan göçmek
var mıydı kavlimizde gidip de dönmemek
senin tabirin ile
ne manaydı o öyle

gerçi akıl sır ermez ki senin işine
bir bildiğin vardır yine
pencere önünde kuşlar mı açtı
yoksa sokaktaki kediler mi
ağlayan bir çocuk mu vardı bir yerde
yoksa onarılacak kırık bir kalp
sana mı kalmıştı seninkisi zaten oldum olası harap

ah be nedret
yaptın yine yapacağını
kime bıraktın kedilerini kuşlarını
kime emanet ettin yavrularını kime
bak kocanda dayanamayıp
ardından çekip gitmiş işte

neyse
bizde şafak sayıyoruz
artık geriye
kimbilir belki de buluşuruz yine bir yerlerde


ahh nedret
şugar kadındın vesselam.....