Aşktan öte aşksın sen hala belleğimde, gönlümde...
Adına binlerce şiirler yazdığım da genede sevdasını anlatamadığımsın sen!
Su gibi akıp geçen zamanın ardından hala adını yazarım puslu camlara,
Hala, sen yanımda uyurmuşçasına elimi koyarım yüzün sandığım yastığıma,
Ve hala, soluğumdan gitmeyen kokusun sen!
Bir hayli zaman oldu yüzünü görmedim,
Sesini duymadım,
Tenine dokunamadım.
Oysaki gözlerim yüzünün,
Kulaklarım sesinin,
Ellerim teninin müptelasıydı bir zamanlar ve şimdi şaşarsın
Yokluğunda nasıl yaşadığıma!
Bir zamanlar...
Yani eskiden...
Yani, her sabah kollarında uyandığım zamanlar...
Yani, her gün seni kokladığım
Sarıp sarmaladığım o mutlu günler...
Bir gün görmesek çılgınca özlerken birbirimizi
Şimdi şu yılların bize ettiğine bak!
İşte bu yıllara inat
Hala çılgınca seven kalbimin sahibisin sen!
Hala bilmezsin neden gizilice çekip gittiğimi,
Bilmezsin ki sessiz gidişimin ardından ne acılar çektiğimi!
Ve senden sonra değil ellerimin, gözlerimin bile bir başkasına değmediğini.
Unutulmadın, bilmezsin!
O en unutulmaz anların hatırasının,
Günlüğümün sayfalarındaki geçmiş senli günlerimin her kelimesinin
Göz göze dinlediğimiz şarkıların her notasının,
Elele yürüdüğümüz yolların her bir kum tanesinin,
Ve yokluğunda bitmek bilmeyen hasretinin alevlendirdiği,
Ama yılların söndürdüğü yangınımın külüsün sen!
Ama bilmezsin!