Sen gidince başlıyor Efkarım,
Hüznüm gırtlağıma dayanıyor.
Vakit geçsin diye oyalanıyorum işte bildiğin şekilde.
Şarkılar,
Türküler söylüyorum kafama esen,
yine hep bildiğin şekilde hep sesli ve gönlümce...

Sen gidince üşüyor her yer.
Yüreğime kar yağıyor.
Acıyor Sol yanım falan...

Günlük mesuliyetler görevler derken
Gün Akşama,
Akşamlar geceye dönüşüyor.

Gece olunca başlıyor asıl sancım.
Tıpkı sevdiklerinden ayrı düşen her seven gibi...

Dizlerimde uyutuyorum yokluğunu.
Hasretine Prangalar vuruyorum.
Delilik varya serde,
Bazen 1’den 100’e kadar sayıyorum,
tutturamazsam uykuyu bazende tersine...

Uyku demliyorum Özleminle
ve bayılana kadar düşünüyorum ikimizi ...

Sonra Sabaha çıkabilmek umuduna Dualar ile tebessüm ediyorum yeniden.

Sana uyanıyorum...
ve sonrası malum.

Buluşuyorum gözlerinle Sensizlikten ölmeden...

Yüreği Sürgün // Kevser BAYSAL