Çoğu canların yüreğinin sırça köşkün de yaşasalar da
Gerçekte yaşamadıklarının hüznünü hatırlatır hep insanlara
“Anneler Günü” kurşunları karamsar bulutlardan
Tüm yetim evlatların üzerine yağdıkça…

Ve azdırır anasızlığın kabuk bağlamış yarasını
Azdırır böylesi günler daha da fazla
Hem öyle ki adeta,
İnsanların gözlerinden kanlı yaşlar fışkırtırcasına !…

Bu bahse konu canlar arasında ben de var
Yetişebilseydim eğer anamın son yolculuğuna
Daha dürüst davranmış olurlardı acılar
Lakin her zaman gidip geldiğim en yakınlar
Annemin ölüm günü bana
En uzak mesafe oldular...

Öyleyse neden azmasın ki ana yaram
Ölüm döşeğinde gözleri açık giderken ak saçlı atam
Ezrail’den çok benim dönüşümü beklemiş olduğunu asla unutamam
Ta ki olana dek vefatının vakti tamam
Söylendiğine göre o güzeller güzeli anam…

Unutulur mu, canımdan öte çünkü ana canım
Bu dünya da en sevdiğim tek yüce varlığım
Muhteşem bir sevgi idolümdü pırlanta anacığım
Hem de içimde ki o şefkat tapınağım
Bir hazan zamanı çekip gitti
Değildi yarımım, sayın ki tamamın…

Olanca gürültüyle yıkılmıştı ruhuma onun ani eksikliği !
Altın da ömrümün linç olacağını umut ederken
Sapa sağlamdı içim de hala onun dev sevgisi
Düşleri bile ciğerime nefes vermeye yetmişti !...

Tek büyük mirasıydı bana çil çil düşleri
En kötümser anlarımda yaşama gücü bahşederdi
Onun pamuk elleriyle kadife dokunuşları
Terk etmemişlerdi ki hiç bir zaman zaten yüreğimi
Anamın bir tek şefkat titreşimi bile yaşamam için yeterdi…

Dünyama hediye ettiği korumacı içgüdüsü
Her talihsiz anım da imdadıma yetişirdi
Düşleye düşleye anacığımın o uğur dolu meziyetlerini
Çoğu kötülükleri benden uzağa iterdi…

Analar şefkat ormanı, analar vefa deniz gibi !
Artık ölsem de ben gam yemem yani
Lakin tatmış oldu varlığım Allah’ıma şükürler olsun ki
Tattı anacığımın duasının en katmerlisini !!!...


İ.HAKKI GÜRCANOK