Kuluz elbette hata yaparız,
Bazen çıkılmaz yollara saparız,
Sinirle kalkarız,zararla yatarız,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Her dilden çıkan söz değildir,
Her baharin ardi yaz değildir,
Kula kulluk etmek iş değildir,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Kibirlisi,bencili, kendini bilmezi,
Hep ağlayanı ve hiç gülmezi,
Beğenmesekde birbirimizi,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Kimsenin kimseden yoktur farkı,
Yaradan emanet verdi bu canı,
Köylüsü,zengini,askeri,kralı,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Yüksekten düşüşler can yakar,
Zenginin mali züğürtün çenesi laf yapar,
Hep birbirinin hatasinda mutluluk arar,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Soluduğun hava,içtiğin su aynı,
Sabah aynada gördügün yüz aynı,
Yürüdügün ayak,tuttugun el aynı,
En nihayetinde i n s a n s i n işte.

Son yolculukta giydiğin kefen beyaz,
O kapiya gelince kâr etmez hiçbir naz,
ağlasanda sızlasanda çıkarı olmaz,
En nihayetinde i n s a n s i n işte.

Geldik oradan döneceğiz oraya,
Sakın terketme kul hakkiyla,
Başın dik koysunlar seni toprağa,
Emin adımlarla yaklaş sırat’a,
Aldığın her nefes için af dile,
En nihayetinde i n s a n s ı n işte.

Vicdanımı aldım elime,
Dönüp baktım geçmişime,
Çektirdiklerimle ve çektiklerimle
En nihayetinde i n s a n ı m işte.
En nihayetinde bir kulum işte.
(11.05.2012)