Diyorum ki
Hayatı görmemezlikten gelmek mi
Yapmam gereken.

Elimde olsa
Nankör gözlere mil çekerdim
Bir daha bakmasınlar diye
yalan yalan.

Bir köpeği alırsın bazen
Soğuktan donmak üzereyken yolda
Beslersin elinle
Seversin korkmadan


Sana sadık kalır o köpek bir zaman sonra
Kovsan da bazen
Gitmez
Seni sevmenin bedelini
Canıyla öder korkmadan.

Ama insan sevmek
Ateşden gömleğe benzer
Her türlü nankörlüğe hazır
Beklersin elin bağrında.

Ana evladını büyütür
Sabahlar başında her hastalığında
Ömrünü ona sunar
Cocuğunun aşkına..

O çocuk büyür evlenir bir zaman sonra
Annesi arada görmek gereken
Bir yüktür o evlat için artık.

Hasta olunca da
Lütfenle gelir başucuna
Zamanı yoktur çok meşguldür evlat.

Nankörlük insanın kanında var
Bunları görmezden gelip
Hayatı es mi geçmeli bilemiyorum.

Ya da hayvanlarla yaşamak
Daha mı kolay
Daha mı güzel
Nankörlük görmemek
Hayata yeniden gülmek
Hayatı yeniden sevmek için.


Ayvazım DENİZ