Söyle bana sen hiç kırılmış cam parçalarini bir araya toplayabildinmi?
Sen hiç yaprakları dökülmüş bir ağacı yapraklarıyla buluşturabildinmi?
sen hic sararmış bir çiceği yeşillendirebildinmi?
Bu imkansizlarin arasina dağılmış yıkılmış olan,benim kalbimde dahil artik.

Gel görki ne edersen faydasiz,ne soylersen faydasiz çok geç kalınmış ölümcül bir hastalik gibi sessiz ve sakince ölümüne beklercesine yaralı kalbim.

Anasindan ayrilmiş bir çocuk gibi yalvarırcasına,suyundan çıkarılmış bir balık gibi çırpınırcasına,belki bir umut diye sessiz ve sakince ölümüne beklercesine yarali kalbim.

Sana soruyorum gönlümü kaptırdığım,aşkını paylaştığım,ömrümü adadiğim sana soruyorum,parçalanmış bir kalbi daha nasil toplarsın,daha nasıl iyileştirirsin.
Bu kalpte kurulmuş hayaller,görülmüş rüyalar,yapilacak sözler(vaadler) vardi.
Birden bir toprak yığını mezara gömülür gibi ustu kapanırcasına bittiler,geri dönmemecesine gittiler,benimle beraber öldüler.

Bir kolu kopmuş bir kanadı kırılmış gibi bir anda sessizce yok olmuş gibi kendi dünyasına çekilmiş bir kalbim vede kalbimin esiri beynim var.

Kolaysa gelde çık işin içinden,öyle yaralar almışkı derinden,ayrilik haykırışlarıyla boğusurken, elvedalar bile yer yok artık kalbimde,elvedalara bile.
BEN bana,beni ben yapan sana ve senden gelen ayrılıga ısyankarım artık,isyanlarda olan birde o acıları çeken yaralı kalbim,seni asla unutmaz artik...

(17.11.2008)