şimdi ;
gitme/liyim biliyorum cancağızım.
bir ben ölüyor, Yusuf’un en derin bakışlarında.
bir mezar kazıyorum gecenin kara peçesine.
yokluğunun yoksulu yüreğimle gidiyor/um farkında değilsin...






şimdi;
susmalı/yım biliyorum..
Susma orucunda kelam
hala dudaklarımda, dudak izleri varken
sende kalakalıyorum ey yâr.....








hala misket gözlerin denizim .
ve
hala sana yakıştıramadığım gözyaşların.



şimdi ;
son bulma/lıyım biliyorum..
gecenin ayazı topluyor, sendeki benleri.
sırtın bana dönük olsun iki gözüm
Maramara’ya dönük








bir martı ve simit parçasında sana veda etmeliyim
ölüm kör ebe oynarken yüreğimde.




özlemeli/yim biliyorum, şimdi
parmak uçlarım(n)da yokluğunun yoksuluğu ayak izlerini takip ediyor.
Züleyha’ya sırtını çevrilmiş bir cemal.
di’li geçmiş zaman dururken idam sehpasında
bir ittirmeye kaldı,hiçliğim...............









cümleler paramparça..
ağır aksak lehçem yetmiyor 29 harfe.
kal diyorum,
sen daha da uzaklaşıyorsun yürek kıyılarımdan.








en son ne zaman dudaklarında rehin kaldım ?
ne vakit avuçlarında ter olup, akıp gittim cancağızım?






ben çoktan yüreğimi ölüm kuyularına sarkıttım.
panolarda bir ilan....
cemalime sürülmüş sensizliğin
avuçlarımda senden kalan yarım bir hikaye.





bir semazenin kendi ekseninde dönüşünde koyboldu,
akrep ve yelkovan.
maviliği tutundum ben hep..
her sabah Eminönü iskelesinde azgın dalga uyandırdı, yüreğimi.
ism-i nâzımın baş harfi yüreğimin sağına işledim
usta bir terzi edasında .
diğer yanım sensizliği hecelettirip
bir vuslat düşledim, gözlerinin diblerinde.
bir kelam huzur sofrasında




Azad ettim yüreğimden akan sözcükleri.
şimdi ölmek vakti biliyorum.





gordion
10/05/2012