Her gece Mektuplar yazıyorum boşluğa
Gah göğe yükseliyor hayallerim,
gah ayaklar altında Umudum...

Kaç kez ölmüş oluyorum Kimsesizliğime mahcup sığınarak,
kaç kez diriliyorum boynuna sarılarak,
bilemezsin...

Her Gece gün akışında biriktirdiğim deli yanlarımı sorguya çekiyorum,
Hesaplaşıyorum bana mükellef olmayan Vebalimle.
Gah Atıyorum kendimi köprülerden aşağı,
gah kusuyorum efkarımı Şiirlerime.
Kendi Cenazeme katılıyorum bazen.
Papatyaları görüyorum Güneşi Özlüyorum,
Oğlumun bakışlarını buruk görmeye dayanamıyorum,
Asılıyorum yeniden Hayata.
Kaç kez satıyorum İnsanlığı 5 kuruşa,
kaç kez kendime geliyorum Sevdiğimin Gözlerine bakarak,
bilemezsin...

Her Gece Yüreğimi kapkara Matemlere Sürgün ettim,
öyle çok büründümki Hüzne
öyle çok ağladım ki
neye,
kime,
kırgınlığımı çözemeden.
Öyle çok sığındım ki Yalnızlığa,
öyle Kahırlara boyadımki düşlerimi,
bilemezsin.

Her Gece tartakladım Gururumu,
öyle Iskaladımki Mutluluğu
öyle hırpaladım Ruhumu,
Öyle masumduki düşlediğim Vuslat
Final...
Acı Figana maruz kalan güzelim Aşk.

Her Gece ağır gelir Sevdiklerimin Özlemleri,
bu Yüzden
sabahlara uyanmayı istemem bazen.

Yüreği Sürgün // Kevser BAYSAL