"Ne kadar özlersem dönersiniz?
Ayaklarınız altında ezilmis, cesetlesmis yüregime...?

Simdilerde tanrısını yitirmis sahipsiz kalan bir din gibi yüregim
Maviligini kaybetmis gök, turkuazını tüketmis mavi gibiyim
Senden sonra herkes gitti, anılarımızı uyutabildim sadece göz bebeklerimde..
Belki seni sevemedim ama inan, senden baskasınıda sevemedim
Hicte bıkmadım seni beklemekten, yeniden denemekten..

Ne kadar aglarsam girersiniz?
sarap damlatılmıs gözlerimin menziline?

Gösyaslarım yagmur gibi damladı, yüregim ıslandı
Resimlerin ve yanlızlıgım odamda matem tuttu
Tenime de baska hicbir ten degmedi,
Yüregim yokluguna bile ihaneti cok gördü..

Ne kadar ölürsem bakarsınız ?
Sevgiye muhtac yüregime..

Siz dönmediniz gururumda ardınızdan geldi zaten
Bütün sarkılar yoklugunuza yardım ve yataklık etti
Sen öldü, siz’i dogurdu aramızdaki mesafeler..

Ne kadar sahip cıktıgınız?
Size emanet ettigim yüregime..

Daha ne kadar özlersem, ağlarsam, ölürsem döneceksiniz..!