Yoklugunun icimde yarattığı depresif sancılarının sızıları bile sızlıyor
Yastıgıma sinen sac tellerini hissediyorum dudak uclarımda, öpüyorum
Fotograflarımızdaki gülen yüzümüze tezat aglıyorum
Hüzün yagmurları fotograflarını yıpratıyor, biliyorum
Aglıyor olmam sensiz yaslanıyor olmanın ilk ve tek belirtisidir
Anla diye söylüyorum..

Merak et, ö(z)lüyorum,
Aslında sana ölmeyi bile seviyorum
Resimlerine bakıyorum, sonra seni siirlerime resmediyorum
Ressam bir sairin edasıyla

Radyoda calan herhangi bir sarkıya eslik ediyorum
En sevdigin parca calıyor, icimi parcalıyor..
Votkamı yudumluyorum sonra
votkaya sigara en kaliteli meze oluyor bazen
Hisset diye söylüyorum.

Sana renkli zarflardan mektuplar yolluyorum
nereye yolladıgımı bilmeden
Neden yolladıgımı da bilmeden
Mecali kalmamıs bir oruspunun, dudağina ıslık edinmis
İnlemesinden daha inandırıcı degildi gidisin
Bil diye söylüyorum

Neyse; senin dönmeyecegini bile bile bekledigimi biliyorsun
Denizlere kanat cırpan martılar kadar en az
Sana siirler yazacagımı da..

Boşver radyoda calan herhangi bir sarkıyı
Boşver Yaktıgım sigarayı, ictigim votkayı,
Boşver sana yolladıgım adressiz mektupları
Boşver sana yazdıgım siirleri..

Tüm yasadıklarımızı bütün samimiyetinle bosver, ama ne diyorum biliyormusun?
Ayri kalmasaydık bu kadar keske..