Yorgunum..
Kızıllık tüten yanaklarıma saganaklar eslik eder durur
Gözlerinin siyahını kaybetigim zamanlar en cokta
Teninin siyahı baskaldır durur tüm kin rengine ısrarla
Rüzgar sorgusuz uykuya durur
Mevsimler yoklugunu hissettirir tüm kente
Flu yagmurlar yagar,seni gömdügün sizofrenik ben cukuruna..

Durgunum
Sessiz kanatsız kuslarla raks eder tüm bulutlar
Kirpiklerimden intihar eden yaslarım;
Encokta basparmaklarının inceligini arar durur
Gözlerini anımsadıgım suretlerde gözbebeklerimi avutmak
Artık hic sevmeyen birine askı anlatmak kadar zor, manasız..

Sol’gunum
Bir turkuaz rengini sürsen gözlerine
Gökyüzünü içtim sanırım.
Ki Kaç akşam öptüm şafağı avuçlarıma alarak yüzünün orta yerinden
Birşey ver bana ;
Kirpiklerinden düşen çocuğun güneşinini ver mesela
Işığını umudunu sevincini.
Gülüşünün kanat çırptığı resmini ver bana..