farkındayım
ben azalırken sen çoğalıyorsun
ince bir dengesizlikteyiz
son sarmaşıklar biterken mezarlıklardan
rengim kalmasın istiyorum dallarında
beni değil ama kabir kurtlarını iyi anlıyorsun



saz ustası çırağıyım ben
uzun kış gecelerinde akort kulakları törpüledim
iğde dalının en sert yerinden
hem de çetin mevsimlerde dal vereninden budadım
yüreğe batanların en derinini döktürürken sarı telliye
bir sana düzen tutturamadım



usandı koca veysel gönlündeki köşk’ü çalmamdan
ne kelepçeler vurdu söz dizileriyle bileklerime
kaç şato ortasına koydum o taht’ı
bıkmadan usanmadan
yedi başlı cin’ler geçti de yerlerine
tek senden hayırlı tel’ler gelmedi dileklerime



söz ustası çırağıyım ben
ağzıma tükürmüş bir kere şatıroğlu doğarken
ölmüş kalfam yarım kalır beddualarım
azalıyorsun içimde peyderpey
bin parçaya ayrılıp seven yüreğe akmak
ölümden öteye ne güzel şey
ben böyle de yaşarım






kasım