-1-
Ekin ektim seherlerde;
Günün son yıldızıyım ben.
Gönüllerde,emellerde,
Dupduru su hızıyım ben!

Nere baksam hep âhenktir;
Her şey birbirine denktir.
Gökkuşağı rengârenktir;
Çölde vaha sazıyım ben!

Kayalıkta nâdide gül;
Güle güle doldu gönül.
Yanık yanık öten bülbül,
Nağmesinde sızıyım ben!

Kırıldı iki kanadım;
Çırpındım hep, uçamadım.
Bir taşa yazılsa adım:
Kış gününün yazıyım ben!

Zamanda zaman aşımı;
Sevgi döndürse başımı.
Kimler kaldırır na’şımı;
Herkes değil,bazıyım ben!

Ölüm zarîf bir dönemeç;
Kaçışı yok, gelir er geç.
Kalb hoş olsun, çehre güleç;
Sabahların hazıyım ben!

Ay ışırken vâdilerde,
Görünür yollar ilerde.
Şifâ dağıtan her derde,
Bir gönül niyâzıyım ben!

Cümle âlem hep secdede;
Yanar ebedî müddede.
Bazan torun, bazan dede;
Aşk cevheri nazıyım ben!

Kıvrımlar birliğe gider;
Güzellik olur mu heder?
Bu fakîr, sevenlere der:
Çoklukların azıyım ben!

Değiverse başım göğe;
Hicâb duyarım gülmeğe.
Sevgilerle gömülmeğe,
Elbette ki râzıyım ben!
-2-
Fırtına, kasırga,bora;
Dayanmalı yürek kora.
Yol alınır sora sora;
Yokuşların düzüyüm ben!

Hoşgörünün adı: zafer.
Zaferin sahibi,nefer.
Alnı parıldar her sefer
Karanlığın gözüyüm ben!

Ummân almadı çilemi;
Kin çölünde sabır gemi.
Okudular şeceremi:
Dağ üstü yol iziyim ben!

Eski nedir, nedir yeni?
Ömrün ne ki,boyu-eni?
Duyma hırsla kükreyeni,
Gecenin gündüzüyüm ben!

Sabır bende, şükür bende;
Ne vardır şu fâni tende?
Kâinatta:herbir fende,
Varlıkların özüyüm ben!

Gözler âmâ, dillerse lâl;
Kulak sağır, bacak topal.
Olununca Hakk’a hamal,
Çâresizler sözüyüm ben!

İlim demeli dimağlar;
Eğilir önünde dağlar.
Bu uğurda her kim ağlar;
Parlayacak közüyüm ben!

Yalnızlıktır sığınağın;
Duruluklardır yunağımn
Gelmiş geçmiş herbir çağın,
En şerefli cüzüyüm ben!

-3-
Âlemlerin...Her zamanın...
Canların canı:Cânanın,
Rehberimiz ol Sultân’ın,
Ayağının tozuyum ben!


M.Hâlistin KUKUL