Beyinler zonklar da deler tavanı;
Hangi birimizde bir sâkin kafa!
Takvimler ne zaman böldü zamanı?
Huzurlu bir ömür kalmış insafa!

Gece kartal gibi kanatlanır da
Örter üstümüzü; rüyâlar silik!
Umacı misâli bekler sınırda;
Korkulara gebe bin bir aksilik!

Bodrum katlarından solgun çehreler
Boyun uzatırlar, yokluk-sefâlet!
Bir avaz yükselir ölümden beter:
" Asıyor saçımdan beni hayâlet! "

Sahiller, duraklar, meydanlar dolu;
Koskoca kâinat niçin böyle dar?
Şeytan mı kılıvuz kine tapulu;
Kahvede, otelde sarhoş naralar?

Kim bağladı sizi söyleyin artık;
Kapkalın zincirle böyle derbeder?
Yelkenler hep fora, gemiler batık...
Akılsız bir beyin, şevksiz rûh...Kader!

Yaşamak bu mudur? Bu mudur hayat?
Kartal pençesinde mamûm serçeler!
Sevgiler mukallit, sohbetler bayat;
Kaldırımlar alçak, yüksek ökçeler!

Muhabbete hasret, sevgiye hasret,
Ey şehir parçala darağacını!
Güzellik, tebessüm, her iyi niyet
Giysin geleceğin mutlu tacını!

İçim ki, benim ah! İçime sığmaz...
Diler ki: Güllerin solmasın rengi!
Bin sevgi, bin saygı, bin işve, bin naz;
Gergefçe dokusun gönle âhengi!

M. Halistin KUKUL