Gözlerin, fermanımı imzalıyor bu gece.
Yakındır ölümüm.
Sensiz adımlarım daha çok can yakıyor.
Ellerimle gönderdim seni bugün.
Yarinin kollarına içim acıyarak...
Gözümü kırpmadım inan anlatırken herşeyi.
Gözlerime oturan gözlerin vardı tenhada.
Kör ise aşkın gözü görmüyorlar ahmakça.
Seviyorum diyemem.
Ben sadece içimi döktüm.
Aşığım ben sana.
İyi geceler dedim.
Yaklaşırken saat..
Tam bir buçuğa.
Allah büyüktür.
Verende o alanda.
Düşünüyor insan ya almazsa.
Ağlıyor insan aptalca.
Ve gülüyor insan ’aşıkca’.
Canım diyorsun..
O kadar çok yanıyor ki.
Feda ediyorsun kendini.
Onun mutluluğuna...
Öne sürüyorsun sevgini.
Kırılıyor dizlerin..
Cevapsız sorularda.
Bütün samimiyetinle konuşuyorsun.
Kaybolmuş bir çocuk gibi dinliyor seni.
Yaranı açıyorsun.
Veriyorsun eline bıçağı..
Sen konuşuyorsun o saplıyor...
Kanadıkça kanıyor.
Gecenin ayazında..
Sevemedim durakları..
İnsanları ayırıyor.
Hele bir de veda...
İçimi acıtıyor.
Sarılıyorsun.
Canını canına katmak için.
Bir türlü katılmıyor.
Kısa günün karı..
Başbaşayım acımla.
Ben hep bıraktığın yerdeyim.
Yarım kalan aşkımla...

Semih Uludoğan.