Az sonra çalacak kapım
Çıkıp gelecek birileri
Ve
Alıp götürecek dokunduğun ne varsa
Paylaştığımız her şeyi

Boş odalarda yankılanacak ayak seslerim
Çıkaracağım terliklerimi
Ayak izlerimi seyredeceğim
Islak zeminde
Firar etme teşebbüsünde aklım
Bir bohçaya sarılacak belki de

Sesim sinecek duvarlara
Ruhum isimsiz sokaklarda gezinecek
Gölgemle karılaşacaksın belki de
İzbe bir çıkmazın köşe başında
Nutkun tutulacak öfke nöbetlerinde

Dillendiremediğim sözleri gömeceğim
Dilimin ta ortasına
Salası duyulmayacak yüreğimin
Hıçkırıklarım sessiz olacak belki de
Kim bilir

Her gece
Başını koyduğunda yastığa
Düşüneceksin gözlerini dikip tavana
Beynin karıncalanacak
Kulaklarında durdurulamayan bir uğultu
Sorular arka arkaya sıralanacak
Üç tekerlekli arabalar
Seyrü sefere çıkacak son istasyonda
Bir veda busesi bırakacağım alnına

Halbuki
Uzansan dokunabilecek kadar yakındım sana
Bir nefes gibi çekebilirdin içine
Koklayabilirdin saçlarımın baharını
İşitebilirdin içimdeki isyanı
Gitme kal diyebilirdin
Tutup da ellerimden
İstemedin

Bir kadın
Nasıl yalnızım der ki
Seviyorsa
Hiç düşündün mü

Eylül GÖKDEMİR/Asimaral... 28 Nisan 2012