kalıcı düşlerim olmadı benim hiç
başıma göçmen bir kuş gibi kondu hep umut
kurtlar sofrasında
donkişotluğa soyunduruldum
kalkanım da
kılıcım da maviden idi
yenigilerim de
gövdemden akan kanda mavi
bu yüzden olacak
çabuk toparlanıp kalktım ölüm döşeklerinden
şimdi hatırlamıyorum ya
sahi kaç kez öldüm
öldürüldüm ben

savaşlarım çoktu benim
hepsi sırtında ağırlığınca amaç taşıdı
ağrıma gitmedi hiçbir güçlük
çökmedi omuzum kederden
dik kalışım
sırf bu yüzden

nefsimden kaynaklanmayan
nefsi müdaafalar çoktu
sırf bu yüzden
yenilgilerim de çoktu
ancak en çok
yendiklerim kahroldu
bundandır yaralarım çabuk iyileşti
tez köz oldu
şimdi unuttum
kaç kez incindim
kaç kez öldüm de dirildim ben

gölgemin arkasında gizlendi hep heveslerim
sizin gördüğünüz tarafım güçlü bir çınardı
görünmeyen yanım sa
hiç büyümeyen hüzünlü bir çocuk

serçenin kanatlarında kalan umut
yüzünü gölgemin ardına gizlediğim çocuk
işte maviye tutkulu oluşum bundandır benim
bu yüzden yaralarım
cabuk kabuk bağlar
yeniden maviye tutunur ellerim

sizler bana gördüğünüz yerden baktınız hep
bense bulunduğum yerden bakıyorum hepinize
şimdi rüzgar
nerden eserse essin
gözlerimde silemediği bir nem var

nem kaldı







26.04.2010
ferhan erdoğan