Sen ey sevda sularını ayaklandıran
yüreğimin yakamoz karaltısı
sen iflah olmaz deli kanlı yüreğim
bilmen kaç sevdalı aşıkların saçlarını okşar
iskelede rüzgarların.

yalı boyu öpüşmeye devam ediyordur
şimdi kıyılarında dalgaların
sevdalı sesini duyar gibi kulaklarım
hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im

kırlangıç kanatlarına tutunur umut
kaç martı çığlığı kanat çırpmakta yüreğinde
Ah nasıl anlatmalı bu yürek yangınını
hangi nehirlere sığar bu sevda
hangi Ormana içimdeki bu yangın..

Dökülür yüreğin-
bir şafak vakti balıkçı ağlarına da
kendi yüreğimi çekerim sularından
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im

umut hangi dağın ardında /sevda hangi dağın
bir yay gibi gerilir Çakır tepeden-
şehrin üstüne doğru akarım.

yıldızlara elim erişmez
düşler savrulur ben savrulurum
yine gelir sende eğleşir duygular
kalenin burçlarına asılır kalır.

sensin sevda şiirlerimin vatanı
hasretimin limanı.
aşkımın yakamoz yanı.
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im.

şimdi yüreğine koyup kalemimi
resmini çiziyorum gök rengi sevdanın
Ankara tuzlu çayır semalarında.

sana yıldızlar biriktiriyorum
çiçek tozları polenler avuçlarımda
yakın dır baharda gül takacağım saçlarına.
bir oyana bir bu yana
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im.

Gülüşü savrulmuş bir kelebeğin
katışıksız/ ipeksi dokunuşları var gecende
tutmalıyım ateşini sevdanın
en korlanmış yerinden öpmeliyim güneşini

bir dal havalanmış konmuş sulara
dil yüreklenmiş serçeciğin yanı başında
dalga dalga kabarmış yüreğim sana

bak kızıla durdu damarımda ki karaltın
nasıl ayırabilirim sizi kendimden
lacivert bir ay doğar burun ucundan
yalı boyu nazlı bir gelin gibi gün batımı
salına salına çekilir sevdiğinin kollarına

pembe hayaller çiziyorum
gün ağardığında-
çıldırasıya koşmak için kıyılarında
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im.

haydi yağmur ol yağ ellerime-
ıslat çocukluğumu.
bak gemilere göz kırpıyor lodos
kara gözlerine takılmışta kara yel
sığınacak yer arıyor balıkcı tekneleri

uzatıyorum ellerimi öteki kıyılara
kardeşçe sarıyorum bütün halkları
yakamoz karaltılı dalgalarınla
Yağmur gibi Güneş gibi Ay gibi

sana dön derdim yüreğimdeki sevda oklarını
gözlerim gerilmiş yay gibi
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im.

En güzel yerindeyim sabahın
usuldan süzülerek dökülüyor eteklerine
Akçay ırmağı Ceviz dere
durdurulamaz zamanların kıyısında yüreğim
az sonra güneş dökülür ellerime
Ah nasıl anlatmalı-
ayaküstü aşklardan kaçarken-
sağanağa yakalanmaları.

bak duyuyor musun
doğduğu yerde doymayanların
özlem yangını dizelerde alevlenen

uyanınca ellerim bir ritim tutturmuşum
martı sürüleri girmiş koluma
kabardıkça enginleşiyor yüreğim
ve sonra sessizce tekleşiyorum sularında
dalgaların çarparken yüreğime
usulca dökülüyorum kendi içime
Hey yeşil Ünye’m Oy Karadeniz’im...
bir bir bilsen seni hasıl özledim..

Abdullah Oral / Ünye / Çiğdem Köyü