Nedense
Hiç sormadım kendime
Çiçekler açarken ağaçlarda
Günahlarım niçin asılır dallara goncaları neden kurutur diye

Mazimin kırıntıları düşerken gün sofralarına
Neden
Azıksız bırakır çocukluğumun yamalı mintanlarına
Niçin
Gebe bırakır diye

Damağı tatlandırılmış bebeğin
Avazı çıktığı kadar ağlamalarına suskun yüreğim
Neden susar diye

Yaşamda her sevaba
Zaman
Günahlara sokulurken
Yarına umutla bakan gözlerim
Yanağımın üzerinden yaşlar akarken
Niçin
Ark oluşturur diye

Çocuksu mutluluğum gülücükler bırakırken
Yoksul ceplerimin delik köşelerine
Biriktirdiğim bayram harçlıkları yetimhanelerde
Niçin tacizle sonlanır diye
Ve
Yaşam
Sustasını sokarken döşüme
Hayatın muştaları anlımın ortasında
Neden
Patlar diye

Yasak düşüncelerim
Korsan gösteriler düzenlerken
Şehrin karanlık çıkmaz sokaklarında
Yarına uzattığım her el
Vaktin suskunluğuna neden bombalı pankart asar diye

Hiç ama hiç
Sormadım kendime
Ay doğup yıldızlar sönerken geceye
Tütsülenen günahkâr ruhun kabir azabında
Toprağı ortadan nasıl yarar diye

Oysa sormalıydı
Sormalıydı gözyaşlarım sultasında krallığını ilan ederken
Yarına yetişecek çiçek tohumlarının tarlalara nasıl ekildiğini
Ve bilmeliydi
Tuzlanarak ekilmiş tohumların yeryüzüne yeşermeyeceğini
Asla ama asla aşka uzanan her elin tutulamayacağını bilmeliydi