3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
942
Okunma
Kara bulut misali bir akşamın sabahında
Ben güleyim diye
Bana bir güneş edildi hediye
Gözlerimin ölümünden önce
Ağlamamam için
Içi boşaltıldı hiçin
Eylül güneşlerinde bulutlar gezerken gözlerinin ufkunda
Belki bir karınca
Mezarıma varınca
Ve toprağa girip beni sarınca
Birden
Şu ıssız kabirden
Kaçacağım
Kendime yeni yollar açacağım
Bir gece uyurken o kuş tüyü yatağında hiç bir şeyden habersiz
Başında bir göz dikilecek, fersiz
Ağlarsam gözyaşlarım dökülür saçlarına uyanırsın diye
Ödüm kopuyor biliyor musun
Paşam.
Yasin Yılmaz
5.0
100% (1)
Cevap Yaz