Leylin karanlığı, birdenbire içime
Öyle bir, çöktü ki
Sanki bir bilmece
Melül olan gönlüyle, dökülüp de duruyor
Her hece!

Hor bakışlarının, kem okuyla
Tezellüle uğramışken, kör yaşam
Her nedense
Gel de şimdi, behlül oluşta biçare kalma
Veya susma da, göreyim
Mahzun bakışlar altında ki zaman
Çekişte, alıp da götürüyor
Her an!

Bu Zühtü halime; neler ki, neler de sunuluyor
Sokar mıyım ki, şu tok halime
Şahikasına varmak isterken, kulluğumun
Yüreğim de sevgiler, munzamlaşmışken
Şimdi, karşıma çıkmış olan
Bu nüktedana da, ne oluyor?
Zavallı yürek, aşk’a üftade olunca
Mukaddime olup yapışıp, kaldı ömrüme
Ben bile, bende mihmanken
Şu mücella olan, yaşamımdan
Kime ki, ne?

Haccaclar geldi birden; huşuyla, gözlerimin önüne
Yüreğin, o istek hütâfın da
Gözyaşlarım, döndü hütûne
Vicdanım, teşbih oldu
Telmih edildi; demek ki, vuslatı bana
Bir hissin, düşmüş biçiminde

Sunuldu; zihnin ar imgelerinin, o pür pak eliyle
Hayatım da; nedense, ip ince bir çizgi kaldı tan…





(26.04.2012) AZAP…





SÖZLÜK…

Leyl :: gece
Melül :: üzgün ( sitemli;; şiirdeki mana )
Tezellül :: aşağılanma
Behlül :: güldüren, çok çok iyi adam
Zühtü ::Her türlü zevke karşı koyarak kendini ibadete veren.( aşırı kulluk )
Şahika :: Doruk zirve
Munzam :: Katılmış, ulanmış, eklenmiş.
Nüktedan :: ince güzel nükteler yapan nükteci
Üftade :: düşkün, tutkun, Fakir, biçare. * Âşık, tutkun
Mukaddim :: Önce gelen, önceki
Mihman :: Konuk misafir ( kalıcı )
Mücella :: sırlanmış parlatılmış cilalanmış
Haccac :: hacıların hepsi ( ümmeti Muhammet )s.a.v
hütâf :: seslenme.
hütûn :: sürekli yağmur yağma.
Teşbih:: benzetme
telmih:: imalı olarak konunun ifadesi
imge:: zihnin tasavvur ettiği
tan:: ufuk