ve
dik bir yokuşu çıkarken
hayallerlmlzden vazgeçip
güneşe arkamızı döndük
çaresizdi masumiyetler
çaresizce garip bir hüzne büründüler

yılların telaşları
yolların hıçkırığıyla boğuldu
zalimdi hayat oyunları
bağırış çağırıştı
taşıdı taş-tı
yoruldu insanoğlu
hayallerini terk etti
telaşlarda taş-laş-tı

ardımızdan bakıyor şimdi
sokak lambalarıyla beraber
pembe panjurlu küçük evler
masum büyük hayaller
küçük hırslara
mağlup düştüler

hiçbirşey eskisi gibi değil artık
zavallı bir kalabalığın
tutsağı oldu düşler
çağ yangınıydı
yaşamın döşüne düşen
ve
kavga kıyamet
garip bir yaşamdı
sürünen sürdürülen

masumiyetler
hayat oyunlarına yenik düştüler
oysa bir zamanlar
ne güzel düş’tüler
yağmur sonrası
gökkuşağının renkleriydiler

şimdi
sarardı güneş
soldu gülün rengi
giderken bülbül hazan mevsimine
bir kalem bir defter
bir yarım şiir kaldı geriye

ve
güneş göğü dolaşıp
geniş bir kızıllıkta kayboldu
güneşe arkamızı döndük
aslında yoktuk
yada kaybolduk




29.08.2010
ferhan erdoğan