bir örümcek gibi örmüş ağlarını
sarmış sarmalamış sarmaşık misali
her ağında bir yürek asılı
kimi ölü
gözleri sevgi diye
dilenirken donmuş kalmış
kimi can çekişiyor

’yol yakınken git kurtar kendini
sakın düşme bu tuzağa’

der gibi bakıyor
kimi ise
düşürüldüğü tuzaktan habersiz
başına gelecekleri bilmeden gülümsüyor öylece
ben neredeyim Allah’ım?

anlayamıyorum?
ne kadar çoklar
ve neden hepsi
bana ait olduğunu bildiğim yerdeler?
oysa ben tektim
öyle demişti
o zaman bunlar neydi?
ne işleri vardı burada?

meğer;
bir sevdanın intikamıymış yaşanan
gönül düşmüş ahu bakışlı ceylana
ne yaptıysa sokamamış yüreğine
ölesiye sevip,
avare olup dolanmış,
divane olmuş
şiirler yazmış aşkına
türküler yakmış dilleri
kendi kendine konuşur olmuş
gören sanmış ki deli
lakin o tam bir kara sevdalıymış
ne yaptıysa fayda etmemiş
sevdiği başkasına yar olunca
etmiş intikam yeminini...

hazırlamış tuzağını çıkmış ava
bulduğu yüreği
sevdalıyım diye kandırıp
içine ağlarını ördüğü
dışını demir kapladığı
kalbine atmış teker teker
her kalpte biraz rahatlasa da
intikam duygusu beslenmiş
doyumsuz deve dönüşmüş
artık doyurması imkânsızlaşmış
arada bir vicdanı rahatsız olunca
vermiş sevgisini azda olsa
zamanla o kadar çoğalmışlar ki
unuttukları olmuş
ve sevgisizlikten ölmüşler
nadirde olsa hatırladıkları hala hayatta
akıbetlerini bilmeden umutla bekleyenler
anlam veremezler gördüklerine

hey sen;
demirden kalpli adam
uyan bu gafletten
tek yüreğin ateşini
bin yürekte söndüremezsin
alma kimsenin ahını
ahrette verme hesabını...

işleyen demir pas tutmaz derler
intikam ateşiyle yanan
demirden kalbin
bilmem ki pas tutar mı?


24.04.2012________________Seher_Yeli


Şiirime konu başlığı veren, sitemize yeni gelen arkadaşıma ( fatoşylnklç ) çok teşekkür ederken bu şiiri kendisine ufacık bir armağan olarak kabul etmesini rica ediyorum. İnşallah kurgumu beyenirsin arkadaşım.


O güzel sesiyle her zamanki gibi nefes olup hayat veren papatyama sonsuz sevgilerimle...

Saygılarımla...