Ömür dediğimiz bu meşagatli yolun,
Merdivenlerini ağır ağır çıkıyorum,
Felehin çemberini taruman ederek,
Onurumu kaybetmeden yaşıyorum,

Hayat denilen bu kalleş Dünyamda,
Hak edene hakettiğini sunuyorum,
Çevremizdeki İnsanlar yaşamında,
Neyi hak ediyorsa onu veriyorum,

Herkezin beni anlayabileceği gibi,
Hiç kimseninde anlayamayacağını,
Bildiğim için bilerek konuşuyorum,
Susmak bir sanat olsada hayatta,

Konuşmanın bir ihtiyaç olduğunu,
Düşünerek anlayarak yaşıyorum,
Kötü enerjilleri bir kenarıya atıp,
Pozitif enerjilerle can buluyorum,

Hayatımızdaki kişilerin artılarına,
Eksilerine, aldırmadan yaşıyorum,
Yavaş yavaş hedefimize ulaşarak,
Tüm kırılmaz sandığımız zincirleri,

Kırılmaz sandığımız rekorlarımızı,
Herkezin gözü önünde kırıyorum,
Türk olmanın şerefiyle gururuyla,
Dünya tarihinin beyaz sayfasına,

Destanlar yazarak yaşayabilirim,
Artık adımlarımı kararlı atıyorum,
Daima ileriye bakarak yaşıyorum,
Yorulmadan başarıya koşuyorum,

Merdivenleri ağır ağır yürüyorum,
Rakiplerimi bir hamlemde yıkarak,
Şanlı bayrağımızı göklere çıkaran,
Samsunlu bir Dünya şapiyonuyum.

Ufuk Güney

Bu şiirim çok sevdiğim bir arkadaşımın
Dünya şampiyonu olan kızına armağanımdır