yağmura sığınmanın tabutluğunda
ay inler
çok renkli düetler çekilir deniz kabuklarından
gitme demiştim
hercai eylül sarmışken kalbini





dilimde piçleşen şarap
hüzzam makamı pervaneyim bu gece
durdum dairenin orta yerinde
aşk tek nefeslik çekimdi yoktu ondan ötesi





avcı zamanı dokur
ağlarız mavi günceden sıyrılıp yangın dalgalarına doğru
kımıltısız uykuya





canımın içi
ateşle yoğrulan menevişli deniz yok
hüzünlü konuklarız yelkovan kenarında
vakit tamamsa salkımlar eğit soluk sarının altında
serilir karanlığa bedenler
tebessüm eder toprağa
her gece bir duanın avuçlarında





kibrit söner penceresi kapalı gün
unutur magripli büyücü bizi çizmeyi zamana
gökte kıyamet esriği yıldızlar
susalım o zaman münzevi göç başlamışken





çünkü uzak bir bulutun göğsünde
yağmur kuşudur aşk
tek başına yanmanın şarkısı







Aysu