nisanın dalları kar beyazıyla karşılıyor sabahı
seviniyoruz hep birlikte
dedelerimizden kalma umutlar yeşeriyor içimizde
güneş sıvazlıyor omuzlarımızı
daha çok güzel günler göreceğiz ey insanlar
bir hipermarkette alıyorum soluğu-güneş de/ kar beyaz dallar da giremez oraya-
keşke bir dal olsaydım bir akasya ağacında
hangi elmayı alsam diye düşünmezdim
organik tezgahlarda
gece olduğunda yıldızlar olurdu yorganım
sabaha kadar sallanır dururdum bahar yelinde
kuşların ninnisiyle
sabah ilk ben selamlardım gün ışığını
şen çocuklar geçer giderken okullarına bir damla düşerdim avuçlarına
heeeeey
benim ben bir yukarı baksanıza
hiç ağaç konuşur mu desin bir çocuk
ağacı bilmem ama bir dal hiç konuşur mu desin diğer çocuk
ha ağaç ha dal ne farkeder desin bir diğer çocuk
belki şu kediler bilir cevabını
hadi gidip onlara soralım
boşverin kedileri desem onlara siz dinleyin beni
avcunuzdaki bir damla beyazım
zil sesi
rüya bitti