Hayatın her günü, her anı
Elimden kayıp giderken
Düşüncelerim her zamankinden farklı

Bir düşünce
Her zaman başımdan boşalan kaynar su gibi
Dökülürken hayatımın üstüne
Kalbim duracak sanki

Özgüven
İnsan için en önemli etmen
İnsanın kendine güven içinde olması
Veya insanlar arasından kaybolması

Doğada gördüğüm şeyler hep aynı
Güneş doğuyor, batıyor,
Günler, aylar, mevsimler geçiyor
Yeryüzünün tüm yaşamı gözümün önünde
Çocukluğumdan bu yana doğal yaşamda değişen pek bir şey yok
Değişenler ise, insanın hırsları, hayallerinden kaynaklanıyor

Hayatta değişen sadece insan
Hırslarıyla, hayalleriyle, azmiyle hayatını değiştiriyor
Geçmiş dünyanın klasik görüntüleri pek yok ülkemde
Hani, köle geldin köle yaşarsın
Hür geldin hür yaşarsın
Gerçi bir şarkıcımız “işçisin sen, işçi kal” diyorsa da
Nice işçiler var, bugün zengin para babaları arasında

İnsan hangi konumda olursa olsun değişiyor
Her geçen gün kendini betonlara hapsediyor
Kendine besin verecek doğayı yok ediyor
Hormonlaşmış hayatına, hormonlu yiyecekler katıyor

Bugün için özgüven
Elinde limitleri yüksek kredi kartlarını
Çekinmeden girebildiği alışveriş mağazalarını
Sonu gelmeyen, doludizgin harcamalarını
Hayallerini gerçekleştirecek paralarını
Altında sıfır model lüks arabasını
Anlatıyor, anlamlandırıyor
Para yok şikâyetleri dillerde, bedenler mağazalarda geziyor

Sadece fakir değil hemen herkes parasızlıktan şikâyetçi
Artık şikayet etmek günümüzde insanın kaderi
Ama gelin görün ki, marketlerde upuzun kasa kuyrukları
Lüks cafeler, lokantalar, oteller tıklım, tıklım insan kalabalığı

İnsan kendisi için ne yapabiliyorsa, özgüveni orada mı?
Veya özgüven denilince, insanın kendini ifade etmesi olarak mı anlamalı?

Hayatın, anın, günlerin, yılların egemeni olmak
İşinde patron, evinde karısına köle olmamak
Veya dışarıda pısırık, ezilgen, evinde aslan olmamak
Çekinmeden düşüncelerini her ortamda açıklamak
Yanlış gördüğü her şeyin karşısında durmak
Ya da, aldanmak, aldatılmak, sürekli hayatta kazıklanmak

Bunların hepsini özgüven içinde anlamak gerekir mi?
Yoksa özgüven bunların dışında herhangi bir şey mi?

Kişi olarak ifadem nedir?
Kapasitem içinde elimden gelen nedir?

Beni ben yapanları düşünüyorum
Beni ben yapanlar, geçmişime, anıma, yarınıma egemen mi?
Yoksa geçmişimin, anımın, yarınımın kölesi miyim?

Geçmişimden gelenler hayatımı etkiliyorsa
Anımdaki olaylar hayatıma müdahale ediyorsa
Geleceğimin hayalleri beni kıskıvrak yakalıyorsa
Ve ben hiç birine müdahale edemiyorsam
Özgüvenimden söz etmem mümkün olacak mı?

Öyle geliyor ki, insan özgüven eksikliğinde
Dünyasına saldırıyor ve betonlaştırıyor
Doğayı kaybederken, kendine bir kayıp dünya kuruyor

Dereleri kurumuş, suları çekilmiş, yeşilliklerinden yoksun bir dünya
Doğal yaşamından uzaklaşmış, betonlara hapsedilmiş yapay bir dünya

Yaşanılası değil, yaşanmak zorunda kalınan bir dünya
Canlılıkları ölmüş, öldürülmüş, kaybedilmiş bir dünya

Düşünüyorum
Sürekli çaresini arıyorum

Kendime güvensem, kendimi betonlara hapsetmem
Kendime güvensem, yeşillikleri yok etmem
Kendime güvensem, parayla, hırslarımla bütünleşmem
Kendime güvensem, hayatta efendileşerek, zulmetmem

Biliyorum ki, özgüveni yitirdiğim an kayıp an
Özgüvenimle karşısında duramadığım geçmişim, kayıp zaman
Özgüvenle kuramadığım geleceğe dair hayaller kayıp dünyam