42
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
2423
Okunma

Her kim’e, sorsan ki
her anın da, haklılığı çekip durur öz dergahına
duyguların sır olduğu, köhne yapılarının altına
gerçeklerin, sahtekarlıkla durulanmış kulpuyla
içte durur, fitnelik hamutuyla
neden ki, ipin ucu da
hep, tek bir yöne doğru, depreşiyor?
çıkarlar sezaryen la, doğurtma sevdasında
kimdir o peki, daima haksız olan?
yoksa tek, ben miyim?
kendini, uyanık sanan
o bunak
ipi kopartışta, azıtıp da duruyorsunuz
ya yoluyor, ya da soyuyorsunuz
bir taşı taşın üstüne, koyanız yok
her yan cıvık cıvık, suya bulanmış ama
alın terlerin de, su yok
yürekler taşıyamıyor artık, ar ve namusu
uçkuru kopuğun, uçkuru yok
vefanın; sadece tek adı kalmış
yürekte, kalışı yok
bir başına; tüm değerler, köçekçe arsız taklitlerde
aslı, yok
beyler tünedi, piç ceninden makamlara
efendilik, kaldı kapıcı da
beni dinlerseniz
bu hayatın gerçeklerinde, astar da yok
gelişten beri; kör değilim, gördüm
geçtim de, tüm kaypak hücrelerden
anadan üryan, doğanlar da
sancılar, var da
tüyü bitmemiş yetimlerin, geleceğini karartan
sömürücü, solucanlar da yok
he babam, he kurban ye de!
gözün ancak doyurursun, bu dünyayla
burası belki, siz de
gelirsiniz elbet, öbür tarafa
bir bir bindirilerek, dört kupluyla
işte, o an da!
heyhatın, sana olur küpe
ki hesaba çekme sırası, öksüz ve yetimlerde
hadi; kaçma da göreyim seni
gel hele!
seni gidi seni; mendebur, pis sünepe…
(19.04.2012) AZAP…
5.0
100% (40)