Kim bilir belki bir gün
damla olursun yanaklarıma sevinçten
beraber gülüp beraber ağlayacağız
srılacağız sımsıkı
bahar gelir yine dağlara
mehtabı öpeceğiz dudaklarından beraber
ismini fısıldarım yıldızlara usulca
ilk görüştüğümüz heyecanla tutuşuruz el ele
yürürüz yine sevda sokaklarında gençliğimizin
ellerim ellerine, gözlerim gözlerine kelepçelenir yeniden
üşümüş kirpiklerime dokunursun kirpiğinle
kokunu çekerim içime doyasıya
unuturum kimsesizliğimi

Kim bilir belki bir gün
pencereden süzülen ayışığım
perdeme düşen günaydınım olursun
hasretle sarılırız yine kokusunda baharın
sevdanın kanatları değince yüreğimize
o kocaman tılsımlı aşkı yaşarız yeniden
kemiğime, iliğime, yüreğime işlerim seni
bir şiir yazarım
bir şarkı bestelerim dudaklarına
gözlerine bir sevda türküsü söylerim
sığınacak limanım olursun mavi denizlerde

Kim bilir belki bir gün
bir kuş misali uçarız diyardan diyara
aşkın aşk, ümidin ümit,
yaşamın aşk olduğu bir yere gideriz
yüreğimizi güzelliklerle besleyip
zihnimizi çevreleyen pırıl pırıl düşlerle
nazlı bir pınarının kıyısında,
bin çiçek açarız tohumu sevgiden, kokusu aşktan

Kim bilir belki bir gün
pencereden süzülürken ayışığı
soluğuma rüzgar, suskunluğuma kar,
özlemime bahar olursun.
yağmurlarda başımın üstünde şemsiye
zemheride sırtımda parkam olursun
unutup hasreti, derdi, kederi
çiçeğe durmuş ağaçlar gibi seviniriz yeniden

Mevsim hazana dönüşmeden
üşümeden dalından bir gonca
oturmadan yüreğimize hasret dağ gibi
yeniden alevlendiririz belki,
yüreğimizde küllenmiş sevgiyi
sevginin, aşkın sıcaklığına ereriz yeniden
sevincim, kederim, sebebim
ezelim, evelim, ebedim olursun
yüreğimi yüreğine
ellerimi ellerine
gözlerimi gözlerine kilitlerim bir ömür

Sen güllere sevdalı o nazlı bahar
ben yine sana sevdalı o mazlum çocuk…
sonsuz mutluluğa yelken açarız yeniden
heran elele, göz göze , diz dize
aşkı anlatırız gece gündüz ırmaklara, rüzgarlara
aşkı bilmeyenlere, sevmeyen yüreklere...
Aşk
budur
diye...

Aşk
budur
diye...

Kim bilir
Belki
Bir gün...