Ana rahminden düşmüş şiirler yazıyorum sana !
Kelimeler iç kanama geçiriyor
Bir sedyede yatan ağır sen’lerim
Yanı başımda söz’lerini aç diyen hemşireler
Bir şırıngaya çekiyorlar önce iç seslerimi
Sonra çığlıklar basıyorlar damarlarıma
Yar/aralarım acıyor o anda.
Gülüşlerim kriz geçiriyor,
Kahkahaya boğuluyor acılarım.

Ölümün eşiğinden dönmekte neyin nesiydi ?
Serin dedim leşimi "o" eşiğe
Aklımın üzerine basa basa ezip geçsin
Ritim tutsun ayakları yetim kalmış kalbime.

Sonra narkozun etkisi geçiyor usulca
Gözlerim pusu kurmuş sesizce izliyor etrafı
Doktor iyimisin diyor !
Sizce diyorum nasılım ?
Bu gün çok iyisin diyor.
O bile farkındaydı
Ben sadece bu gün iyiydim...

Ve taburcu oluyorum düşlerimden,
Bebeksi bakışlarımdan,
Çaresiz çocukluğumdan,
Bitap gençliğimden,
Üzerime bulaşmış bir yalnızlıkla !..

Alıp başımı gidiyorum yine sana
Çünkü bir intihar borcum vardı
Kalp atışlarıma..
Arkamdan sesleniyorlar !
Allah bir daha hastalık yüzü göstermesin
Amin diyorum Allah bir daha yüzünü göstermesin...