10
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1752
Okunma

gecenin bir vakti
uçurumun kenarında buldum kendimi
içimdeki duygular dönüştü
birden bire nefrete.
kalmadı ne özlem nede bir sevgi
sahteydi belkide o mahsum gülüşler
yıkılıp kaldım öylece.
pişmanlığın sesleri çınlasada kulaklarımda
gözlerimde nefret akıyor şimdi.
kendi kendine mırıldasanda
ölümün sesizliği kaldı içimde
kavuşmak artık hayal bir kere.
duvar diplerinde gezerken gölgelerim
kavuşmanın endişesiyle
yorulduğumu hissetirdin bana
hüzünlü gecenin sonunda.
her sabah uyandığımda
güneşin sesizliğinde hayalini kurarken
şimdi olnarda ortak oldu artık nefrettime...
Hüseyin YANMAZ
15/04/2012
5.0
100% (5)