2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1373
Okunma
İsmini kendime seslenişte
Derinden durur son aldığım nefes
Damarlarımdan dolaşan kanım donuverir
Anlıklara kalmaz bendeki heves
Ağaçların baharında yeşeren tomurcuklarında görünen his
Kapannıyor derin gök yüzünden bakan gözlerim
Serserice dağılmış bir adam nereye baktığı beli degil
Vakitsiz ötmüş horozdan seher yeli bes beli
Gideceği belirsiz bir yolcuyum han ise toprağım
Alaca karanlıklar gece gündüzü şaşırtmış
Bense zavali bir baba
Yaslanmalısın bir koca cınarın gövdesinde
Anca güvendesin sen Baran
Güneşten kendini resimlemek
Kendinden vaz gecmek gibiyim ben
Dönüp cınara seslenmek İstesemki ne care
Gölgemle başbaşa kalmışım ben Baran
Yücel Duman
5.0
100% (1)