Hayata yol alırken, ben kuytu köşelere düşmüştüm
Sürgündeki asker gibiydi cektiğim ızdırap
Coktan vazgecirmişlerdi elimden kalan solgun resimden beni
Türkülerde teselli arıyordum, yazdığım şiirlerle yürüyordum
Yangın yerindeki kalbim soğuyan küllerde ucmuştu rüzgara
Yenilgileri yenmek, ayakt durmak, hayalde ucmak da güzeldi
Kızıldenizden sonraki Hint Okyanusunun dalgaları vuruyor du gözlerime
Ben yaşama, gemici sevdama mültecı olmuştum
Ne anlayan vardı yanı başımda, ne de elimden tutan
Her gecen günlerimde sana yakın olmayı ezberlemiştim
Kimi zaman Dersim Dağları cağırsa bile
Ne kelebeğin kısa ömrü ne de karıncanın yavaş yürümesi
Hicbir şey vazgecirmiyordu inandıklarımdan
Mumların erittiği ateşler yüreğimde serseri olmuştu
Gene de razıydım acıların tekrarlarına
Gözyaşlarının baharıydı gönlüme değen, ağır taşlar gibi
Seni Hint Okyanusu; na yazarken Kızıl Deniz; e haber verilmişti
Akdenizdeki martılar ağlıyordu bana
İstanbul sesizliğe bürünmüştü ansızın
Olduğum yerde nefesim kelepcelere dolanmıştı
Senden sonra yürüyeceğim, hayat cıkmazıydı benimkisi
Bana ne yasaklanmamıştı ki! büyüdüğüm topraklar, ictiğim soğuk sular, ve sen...
Hangisini anlatabildim ki...
Sanki duyan mı vardı?
Dedim ya ,istanbul sesizliğe gömülmüştü
Gözlerim bulutlu, dudaklarım Harcikti
Munzurun serinletmesi yetmedi.
Külleşmişti sensiz gönlüm acayipti yüreğimdeki fırtına
Savrulduğum yerlerden dönemedim
Canevim bana hazan bana hüsran...
Sana saklıydı icimdeki çocuk
İşte böyle ay ışığının güzel kızı!
Şimdi gönlümün cölleşen orta yerindeyim
Tutunacak dallar kalmamış, gidilecek yollar tükenmiş
Seni alan eller aşkı yokettiler bedenimde
Şimdi aşkın tarifini mi istiyorlar benden
Aşkı yüreğinde barındırmayan tarifinden ne anlar?
Onu da bilmem...
Koca okyanusa yazdım, anlamadı
Dostlara aktardım, cözemedi beni
Sen neydin ki seni unutamadım yazmakla bitiremedim
Ben seni anlamadıysam onlar seni nasıl anlayacaklar?
Aşk kalbin kendisidır, ateşi sensin
Yani herşey sensin canım
Benim yolum tüm yolların bittiği yere düşmüştü
Bindiğim son tirendi
O da hızla ilerliyordu... Ne bir durak vardı ne de bir durduran
Sizin son durağınız gül bahcesi olsun okuyan dost

Yücel Duman
Almanya / Wiesbaden
Editör Ulaş Boz
[email protected]