Sabrı kuşandım,
Acılarımı sevgime gömdüm;
Teselliyi sende buldum.
Kürek çektim sevdalara!
Kin ve nefreti, aşk oduyla yaktım,
Küllerini savurdum semaya.
Dert dalgalarının üzerinde semah yaptım;
Yine sarıldım sana.
Derdimi anlat hüzünlü kalem!

Kamil bir eda takın.
Kağıda dökülen kelimelerin duvağı ol!
Şükür pınarından feyz al
Hüzünlü kalem!

Nefsin atına binme,
Zan besleyip kul hakkına girme!
Karıncalanmış avuçlarımda
Dua ol, af dile…
Rabbin katında rahmet ara,
Günahkar bedenimi arıt hüzünlü kalem!

Yunus ol gönüllerde,
Yıkma sırça sarayı;
Zira gönüller Hac makamı!
İsmail gibi tevekkel ol
Bıçak altında!
Eyüp gibi sabırlı ol
Allah katında!
Rasullahın huzurunda şefaate
Yüzün olsun hüzünlü kalem!

Aklımın dili, elimin kılıcı ol.
Adalet makamın, vicdanım;
Ömer yürekli kararlar yaz
Hüzünlü kalem!

Bülbül güle muhtaç, kağıt sana…
Işık ol, bilgi saç insana!
Cahil gönüllere ilham ol
Hüzünlü kalem!

Resul yetim, fikirler öksüz;
Benliğini yitirenler kalır öksüz!
Yüksek tepeler fırtınalı olur,
Doğruyu yazdığın için üşüme
Hüzünlü kalem!

Yalnızım diye üzülme,
Fikirlerim yoldaşın.
Bir dakikalık tefekkür et,
Allah senin yoldaşın,
Kelimeler olsun gözyaşın!
Ağlamaya devam et,
Hüzünlü kalem.

FEYYAZ ALBAYRAK