Ben, ağlayan gecelerde doğmuşum.
Gün, saçlarını çözüp ağarırken
Mazlumların sessiz çığlıklarını
Dinlerim.
Gölgemi arkama alıp yürürken
Yetim kalmış çocuklar
Beni arar.

Anne sevgisinden öksüz kalmış
Duygularım,
Bir kaldırımda bulur teselliyi.
Nefsim tetikte bekliyor
Galebe çalmak için!
Ancak nafile!
Şükre tevekkel olmuş
Bir neferim.
Günah rüzgarları korksun benden.
Zira alnım kalkmaz seccademden.
Bütün fırtınalar bende diner.
“OKU” yan her gönle nur iner!
Cehalete düşman,
Bilgiye hasretim.
Sabrın bulutlu tepelerinde
Bilgi yağmurları yüklendim…
Çorak gönüller bana muhtaç.
Allah’ım ilmimi yükselt,
Rahmet kapılarını aç…
Bütün gönüller sana muhtaç!…
Feyyaz ALBAYRAK