AZİZ ŞEHİTLERİMİZE!..

ÜŞÜYORUM

Yağmur çiseliyor,
Yalnız sokaklarda yürüyorum;
Bedenim alev gibi.
Ama üşüyorum.

Ruhumun didiklenen
Buğz cımbızlarında,
Sessiz çığlıklar atıyorum.
Elimden tutup götürüyor beni
Gölgeler.
Mahşeri kalabalıkta
Yalnızım;
Üşüyorum.

Kadehlerde eriyen gençliğe
Elimi uzatıyorum.
Derken dev dalgalar
Geliyor üstüme.
Bir kurtuluş ümidiyle
Hamlemi yapıyorum kurtulmak için;
Nafile…
Üşüyorum.

Uykunun kalbine saplanan
Mermilerin avcısı oldum;
Huzur gecelerine kan kusturan
Zalimlerin peşine düştüm.
Arıyorum!
Bir çare arıyorum;
Milletimin ruhuna vurulan
Kelepçeyi kırmak için.
Çaresizim,
Üşüyorum.

Ruhum, surda gedik açan
Kalemlere hasret,
Kürşat baskınlarındaki zaferleri
Özlüyorum.
Gönüllerde Nizam-ı Âlem,
Dillerde mehter:
Ya Allah, Bismillah, Allah u Ekber!..
Milletim, bir diriliş bekler!..
Üşüyorum.

Masumiyet öldü;
Vicdanlar bıçak sırtında!
Acıların yüreğimde
İz yaptığı yolda,
Çıplak ayaklarla yürüyen
Bebelerin kısık hıçkırıklarına
Gömülüyorum.
Ve vicdan azabına eş kaynayan ruhumda,
Üşüyorum.

Zan fırtınalarının ıslık çaldığı
Dudaklar yorgun, pişman…
Bir uyanışa, bir dirilişe gebe
Dostluklar,
Dualarla karıncalanmış ellerde,
Kurtuluşu bekler.
Umudumu yitirmedim,
Üşüyorum.

Aynalar göstermiyor artık!
Kirlendi dünya.
Ruhlar ziyadan yoksun;
Sisler içinde, dikenli bir yolda,
Kan revan içinde yürüyorum.
Üşüyorum.

Şehitlikten geçiyorum;
Mahcup dudaklarımdan fatihalar
Dökülürken,
Dul kalmış telli duvaklı gelinlerin,
Boynu bükük yetimlerin
Gözyaşlarına tutunmak için
Çırpınıyorum.
Üşüyorum…

Benden öte dertler içindeyim.
Vatanım ihanet içinde;
İman yollarına tuzaklar döşenmiş;
Ama seccadem
Şefkatle öperken alnımı;
Ruhum Hakk’a bağlanmış.
Bu teselli avuturken gönlümü,
Hâlâ üşüyorum.

Sonsuzluk kervanı peşinde
Sevgi kırıntılarıyla
Mutluluğu kovalıyorum!
Ufukta,
Vatanı olmayan ülke hoşgörünün
Ruhumu okşayan kanatlarındayım!..
Nefsim mutlu!
Ama üşüyorum.

Ey ALPERENLİK!
Yusuf misali itildiğin kuyudan çık!
Yeniden gir Türk’ün bedenine!
Cihan yeniden titresin;
Allah u Ekber, diye…
Üşüyorum.

Umudumu yitirmedim!
Biliyorum
Acıların son durağını.
Ruhum büyük daveti beklerken;
Kollarını açmış kabristan…
Yalnızlığım,
Yalnızlığımla el ele
Hakk’a doğru
Yürüyorum…

Feyyaz ALBAYRAK