Geminin kaptanı olmamı istiyorsun sanki
Dümene geçecek cesaretim varmış gibi
Rotasız ve pusulasız ne kadar gider ki insan
Bir dağa çarpmadan ya da kaybolmadan
Kaldı ki titanic bile mezar oldu yolcularına.
Tam bu esnada sormalıyım aklımdakini
Ya batarsak?



Bir be planım yok bilesin



Farzet kabul ettim
Geçtim başına meretin
Karşımızda bir buz dağı
Çarpmamız an meselesi
-yok hepsi erimedi buzulların
Endişelenmeye devam-
Ne bot var, ne can simidi
Tutabilecek miyiz birbirimizi?
Düştüğümüzde…


Diyorsun ki
Bir de pembe bir hayal çiz
Bir de iyi tarafından bak olaya
Diyelim ki düştük
Kurtardım seni
Kıyıya da pek yakınmışız hani
Önümüzde yemyeşil bir ada
Issız ada
Ve bizimle güzelleşti
Kalabalıklaştı
Mavi gözlü çocuklar verdin bana
Muz topladım sizin için
Sevdiğin egzotik meyvelerden
Pasta bile yaptım
Tek o değildi tadı damağında kalan
Hayat pamuk şekeri kadar pembe
Biz pembeye müptela
denizyıldızlarından tokalar yaptım saçlarına
inciler çıkardım derinden...




Diyorum ki
Siyahla beyazın aşkı gibi bizimkisi
Makineye bile ayrı konuluyorlar
Değmesinler de boyamasınlar diye birbirini
Birlikte atarsak eğer
Griye çalmaz mı renkleri?



anlıyorum yazdıklarımı okuyunca, ne kadar umutsuz bir vak’a olduğumu.